บทที่ 166

ชานเมือง

ในบ้านหลังหนึ่งที่ไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไปซึ่งตกแต่งในสไตล์จีน

“หม่ามี้! หม่ามี้!”

หลังจากปิดไลฟ์สดแล้ว เด็กน้อยทั้งสองก็เข้ามาซบในอ้อมแขนของเสิ่นอวิ๋นอู้คนละข้าง แขนเล็กๆ กางออกกอดเธอไว้ พร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเสิ่นอวิ๋นอู้อย่างโหยหา

หญิงสาวที่ย่อตัวลงกอ...